Ezerk ez dio ihes egiten hustutako Nafarroaren suntsipen demografiko, ingurumeneko eta sozialeko prozesu horri: despopulazioak bere bideari jarraitzen dio; herrien bizitza desagertu egiten da azken mende erdian iraun duen belaunaldiarekin batera; biodibertsitateak garraio-azpiegituren eragina, meatzaritzako estraktibismoa eta energia berriztagarrien hedapena jasaten ditu. Dinamika horiek ez dute biztanlerik finkatzen Iruñea-Tutera ardatzetik urrun dauden udalerrietan, eta ez dute heriotzaz zauritutako geografia horretara inertzia tamalgarri hau aldatzea ahalbidetuko lukeen baliabiderik ematen. Nafarroako kapitalismo azkarrak, hiriarteko abiaduran oinarrituta, lurraldearen desoreka areagotzen du.

Gurelur elkarte kontserbazionistak salatu duenez, biodibertsitatearen galerak ez die soilik arrano, ugatz edo basoilo bezalako ornodun handiei eragiten, baizik eta intsektu, karraskari eta araknidoei. Gure ekosistemetarako testuinguru ilun batean, erakunde ekologistek salatzen dute foru-administrazioek nahita egiten dutela daturik eta azterketarik ez izatea.

Hondakinen politikak, funtsean, UPNk eta PSNk garatu zuten neurrigabekeria neoliberalaren jarraipena da: Arangurengo zabortegiak martxan jarraitzen du, 25 urteko bizitza erabilgarria 2017an bete zenean; banatzen den materia organikoaren erdia baino gehiago biometanizazio plantetara doa zuzenean, eta konpostajea minimoa da; Nafarroa Ertaineko urak gero eta toxikoagoak dira makroetxaldeen ondorioz; nekazaritza eta abeltzaintza ekologikoen ehunekoa urrundu egin da sektorearen buru diren autonomia erkidegoetatik; eta ibai-ibilguetako fauna gero eta urriagoa da.

Meatzaritzari eta azpiegiturei dagokienez, Mina Mugaren proiektuak aldaketaren administrazioen babesa izan du, Nafarroako ubidea normaltasun osoz garatzen ari da eta abiadura handiko trena pixkanaka eraikitzen ari da. Aurrekontuek eraikuntzako multinazionalen emaitzen kontuak koipeztatzen dituzte: dena kontrolpean, haizea poparean.

Kapitalismo Berde Berria egiten ari den baliabide publikoak, komunitarioak eta komunalak esku pribatuetara transferitzearen islarik onena, beharbada, energia berriztagarrien hedapena da. Kapitalismo Berde Berria orain Europako Gerra Erregimenari lotuta dago, eta administrazio progreen oniritziarekin. 2015ean 40 parke eoliko zeuden, 1.180 aerosorgailu eta 942 megawatteko ekoizpen-ahalmena. 2025ean 51 parke eoliko daude, 1.399 aerosorgailu eta 1.626 megawatteko ekoizpen-ahalmena. Energia fotovoltaikoari dagokionez, instalatutako potentzia 2015ean 20 megawatt baino gutxiago izatetik 2025ean 242 megawatt izatera igaro da, eta 2025eko maiatzean 1.200 megawatteko ekoizpen-ahalmena duten beste 139 planta tramitatzen ari dira. Bien bitartean, denbora-tarte berean, etxebizitza tenperatura egokian mantendu ezin duten familien ehunekoa % 2,3tik % 12,4ra igo da. Berriztagarriak formatu honetan instalatzeak dakarren ongizate bakarra enpresa-kontuen ongizatea da.